The big apple! (hmmm...een nogal lang verslag...)

Maandag is Ward jarig, en als verjaarskado had ik een lang weekend New York voor met z'n tweeen geregeld. Dus gingen we afgelopen weekend met de bus (een echte Greyhound ;) ) naar the big apple...of zoals mijn moeder deze onderneming noemde: Suske en Wiske en de grote goudreinet...

Ik had (min of meer) geheimgehouden wat we gingen doen, omdat ik wilde dat het een verrassing zou zijn, maar ik moest vanwege die stomme Amerikanen de hele tijd dingen van Ward weten (paspoortnummer enzo), dus hij vermoedde wel al iets. Dus had ik hem wijsgemaakt dat we ergens naar toe zouden vliegen en drie uur van te voren met hem op het vliegveld afgesproken. Hij moest er gelukkig nogal om lachen, en nadat we eerst nog wat bij mij thuis hadden gegeten stapten we donderdagavond om 9 uur op de bus. Het was echt zo leuk, hij was zo blij en enthousiast over de hele reis, hij leek wel een klein kind op pakjesavond! :)
We moesten eerst naar Montreal en daar overstappen; daar aangekomen bleek New York een populaire bestemming: er stond een gigantische rij. Omdat wij uit Ottawa kwamen en dus laat waren stonden we ergens achteraan, en dus maakten we ons een beetje zorgen over of we uberhaupt wel in New York zouden komen de volgende morgen...Dat bleek geen ongegronde zorg te zijn, er moest een extra vierde (!) bus ingezet worden om iedereen te kunnen vervoeren. Wij zaten in die vierde bus, en ook al vertrokken we meer dan een uur te laat, eigenlijk was het heel prima, want deze bus was niet heel erg vol en dus konden we ieder een eigen bank hebben en wat slapen.

Nou ja, slapen, dat was het plan...normaal slaap ik wel in een bus en dus is een nachtbus niet zo'n probleem, alleen in dit geval zit er midden in de nacht een grensovergang... Na 2 en een half uur wachten werd ons op onvervalst onvriendelijke Amerikaanse wijze geboden de bus uit te gaan en werden we met zijn allen in een rij gezet. Tja, gastvrij zijn ze niet, die Amerikanen. Gelukkig ging de controle zelf uiteindelijk redelijk snel, en konden we drie uur na aankomst bij de grens dan toch onze weg vervolgen. Dankzij al dit gedoe kwamen we drie uur later dan gepland aan in New York, maar ach wij hadden de tijd dus dat was niet zo erg.

Spullen in het hotel gedumpt (inchecken kon nog niet), en toen eerst maar eens gaan ontbijten. New York heeft erg veel lekker eten, maar het is werkelijk niet te betalen, dus 40dollar verder was het tot ons doorgedrongen dat we volgende keer eerst de prijzen moeten bekijken voordat we ergens gingen zitten... ;)

Daarna de hele dag door de stad gedwaald (Ward blijkt totaal dezelfde opvatting als ik te hebben over hoe je een stad bezoekt: je begint met gewoon alleen maar rondlopen, om de sfeer te proeven) Ground Zero tegen gekomen, Wall Street, en een rij van vier uur om naar het Vrijheidsbeeld te kunnen gaan. Dat laatste hebben wij maar overgeslagen. Ergens in het Financial District hebben we op een terrasje een biertje gedronken, waar een zeer hulpvaardige ober op zijn eerste dag een hele uitleg over de stad gaf, en dat terwijl ie zelf ook pas 9 dagen in New York was (hij kwam zelf uit Detroit).

Via Chinatown en Little Italy teruggelopen naar ons hotel, ingecheckt, gedoucht en toen gaan eten...en toen ging bij ons beiden om een uur of half tien het licht uit...party animals dat we er zijn...haha!

De volgende dag in het hotel een niet al te best ontbijt gegeten (oudbakken danish en niet te zuipen koffie), en daarna naar het Empire State Building gelopen, waar we anderhalf uur later eindelijk bovenop stonden. Niet zozeer omdat je trappen moet lopen (alles gaat per lift) maar omdat het er zo druk was dat er eindeloze rijen stonden. Trouwens, een tip voor iedereen die naar New York gaat: koop een city pass. Iedere attractie kost tussen de 20 en 30 dollar, en met zo'n city pass krijg je toegang tot 6 dingen (Empire State Building, Metropolitan Museum of Art, Guggenheim Museum, Museum of Natural History, Museum of Modern Art en een rondvaart om Manhattan heen) voor 65 dollar...en bovendien vaak ook nog audioguides en dat soort dingen, dus dat is echt de moeite waard!

Enniewee, terug naar the Empire Statebuilding: het uitzicht was echt fantastisch!

De spits die op het gebouw staat heeft overigens een hele speciale functie (volgens de uitleg van onze audioguide): hij was bedoeld om zeppelins aan aan te laten leggen! Helaas bleek dat niet helemaal te werken omdat er op die hoogte te veel wind staat, maar het idee was natuurlijk wel leuk.

Weer beneden zijn we doorgelopen over fifth Avenue naar Central Park, alwaar we een hotdog en een pretzel hebben gegeten en ons hebben verbaasd over de manier waarop New Yorkers zich gedragen: het gaat allemaal om zien en gezien worden. Vrouwen in minimale bikini's posteren zich precies daar waar er groepen mensen over de grasvelden lopen en doen dan net alsof ze hetzij een boek lezen, hetzij aan het zonnebaden zijn, mannen gaan daar waar het opvalt footballs heen en weer gooien in strakke shirts en met glimmende zonnebrillen, en een hond heb je niet omdat het leuk is om een hond te hebben, maar omdat je er aandacht mee trekt...meer een soort accessoire dan een vriend dus...

Op weg naar het Metropolitan Museum of Art raakte Ward helemaal in de ban van een kunstenaar die op de stoep stond met twee schilderijen, en na alle harnassen en zwaarden, zuid-amerikaans gouden kunstvoorwerpen en een heel aantal Picasso's, Klee's, Kandinsky's en wat dies meer zij in het museum te hebben bekeken, wilde hij toch wel erg graag terug naar die kunstenaar. Het waren inderdaad erg mooie schilderijen; de kunstenaar was een Nigeriaan die daar eigenlijk niet stond om ze te verkopen, maar om aandacht te trekken voor zijn studio in Brooklyn (http://www.bayostudio.com/). Ward was helemaal gefascineerd, en bleef maar kijken...dus die kunstenaar raakte ook steeds enthousiaster. De schilderijen kosten $500 per stuk, en Ward maar watertanden...Dus heb ik hem eerst maar eens meegenomen om iets te drinken, en er eens even op te kauwen, en toen besloot ie dat ie er altijd spijt van zou hebben als ie ze niet zou kopen...dus zijn we teruggegaan en een half uur later was hij de trotse eigenaar van twee schilderijen (waarvan ik er zo lang een krijg omdat hij op het moment geen ruimte heeft om ze allebei op te hangen).

Vervolgens zijn we teruggelopen naar het hotel over Broadway via Times Square, waar het GIGANTISCH druk was en er een juffrouw in glimmende amerikaanse vlag mini-rok en met twee sterren op haar tepels in cowboy-laarzen met cowboy hoed stond te doen of ze gitaar kon spelen voor de toeristen...Vaag... Nog even gekeken naar kaartjes voor een Broadway musical, maar omdat het zaterdagavond was waren die allemaal uitverkocht of niet te betalen, dus hebben we dat idee maar opgegeven. Terug in het hotel even gedoucht en toen gaan eten in een noodle-bar om de hoek, relatief goedkoop, maar errug lekker!!! :) Daarna waren we allebei weer redelijk uitgeteld, dus hebben we wat tv gekeken en toen zijn we in slaap gevallen...saai stel!

Zondagmorgen besloten we dat het ontbijt echt beter kon dan in het hotel, dus zijn we een bagelrestaurant ingelopen, waar ze echt geweldig lekkere bagels en erg goede koffie hadden. Vandaar naar de metro gegaan om naar het Museum of Natural History te gaan (na al ons geloop van vrijdag en zaterdag hadden we niet zo'n zin in weer 70 blocks lopen). Jammer genoeg vertoont de NY subway veel gelijkenis met de NS: in het weekend wordt er gewerkt aan het spoor. Daardoor raakten wij totaal verdwaald, en moesten we alsnog 30 blokken lopen...(dit nadat een New Yorkse in de metro die toen ze hoorde waar we naar toe moesten zei: Boy, did you guys screw up...ja, en dan zeggen ze dat Nederlanders direct zijn). Het Museum of Natural History is erg cool, allemaal dinosaurus-skeletten, allerlei antropologische zaken, en een hele tentoonstelling over de ruimte en het heelal, waar Ward helemaal lyrisch van werd. Met onze city pass hadden we ook toegang tot een film over kosmische botsingen, verteld door Robert Redford, ja, wat wil je nog meer?!... ;)

Daarna gaan lunchen in een mexicaans restaurant, en toen een rondvaart om Manhattan heen gaan maken. Erg cool, voor Lady Liberty langs, en de hele skyline van New York vanaf het water zien.

Drie uur later stonden we om half acht 's avonds weer op de wal, op de terugweg via 7th Avenue hebben we ergens wat gegeten en toen zijn we...jawel...gaan slapen... haha!

Helaas hield het mooie weer het op maandag voor gezien: STROMENDE regen! Uitgecheckt uit het hotel, bagage daar gelaten en toen in vijf minuten al compleet doorweekt geraakt op weg naar het ontbijt in datzelfde bagelrestaurant. Vervolgens naar de VN gegaan (en wederom doorweekt geraakt), waar we een rondleiding hebben gevolgd. Erg cool om eens in het echt te zien waar ik nou al jaren op studeer. Zoals Ward zei: you're like a kid in a candy store!

Je kunt trouwens wel overal aan zien dat de VN weinig geld hebben, de vloerbedekking valt zowat uit elkaar, de stoelen op de tribunes zijn tot op de draad versleten en de wc's stammen echt nog uit de jaren vijftig!

Na een 'diner' (Engelse uitspraak ;) ) met cheesecake gevonden te hebben (en uiteraard weer totaal doorweekt geraakt te zijn) zijn we vervolgens naar het Guggenheim museum gegaan, maar dat hadden we beter niet kunnen doen. Het regende, het Metropolitan Museum was dicht, en dus was het in het Guggenheim niet leuk meer zo druk. Bovendien vond ik de collectie nogal tegenvallen: ja, de originele collectie van Solomon Guggenheim is cool (Kandinsky, Picasso), en het gebouw is erg apart, maar de rest van de moderne kunstcollectie vond ik nou niet echt om over naar huis te schrijven...Bovendien is het ook erg klein, en kan ik niet zo goed tegen mensenmassa's, dus stonden we na een uurtje weer buiten. Omdat we toen nog een paar uur over hadden besloten we naar een van de grootste (volgens de reisgids de grootste) gothische kathedraal ter wereld te gaan, in Harlem. Deze kathedraal is nog in aanbouw, ze zijn er ergens begin 20ste eeuw mee begonnen en hij wordt helemaal gebouwd zoals middeleeuwse kathedralen in Europa werden gebouwd (ieder blok steen met de hand uitgehouwen), en naar goed middeleeuws gebruik is hij ook al een keer (in 2001) in de fik gevlogen, dus helaas bleek er niet zo heel veel te zien te zijn, maar hij was inderdaad wel groot! ;)

Op de terugweg kwamen we een latijns-amerikaans restaurant tegen, en alhoewel het niet Venezolaans was, had het eten wel erg veel weg van een Venezolaans menu: gefrituurde vis, witte rijst, bonensoep. Kreeg helemaal heimwee haha!

Toen was het tijd om onze bagage op te halen, naar het busstation te gaan en de terugreis te aanvaarden. Gelukkig waren we dit keer vroeg, en dus stonden we vooraan in de rij, waardoor we in de eerste bus zaten, die ook nog eens niet in Albany hoefde te stoppen omdat iedereen naar Montreal moest, dus waren we snel in Montreal (na 'slechts' anderhalf uur aan de grens te hebben gestaan, alwaar Ward met een stalen gezicht verklaarde dat de schilderijen maar 100 dollar hadden gekost en de border guard het maar raar vond dat ik niet beladen met tassen uit New York kwam, want iedereen gaat toch naar New York om te winkelen). Hieronder: Ward om vier uur 's morgens met zijn schilderijen op schoot wachtend tot we weer de bus in mogen...

Ward zei toen we weer thuis bij mij thuis zaten te ontbijten dat dit echt het beste verjaarskado was dat ie ooit gekregen had, dus dat was wel een erg mooi compliment. Ben blij dat ik het hem gegeven heb...en dat ik daardoor zelf ook New York heb gezien ;).