Oh Canada...

1 juli is hier Canada Day, de verjaardag van Canada als 'soort van' staat: op 1 juli 1867 maakte koningin Victoria Canada officieel een apart dominion van het Britse Rijk. Geen echt heroische onafhankelijkheidsstrijd hier dus, meer een soort langzaam losmaken van het Britse Rijk, maar daarom niet minder reden voor de Canadezen om de geboorte van hun natie harstochtelijk (d.w.z. met veel bier) te vieren; een soort koninginnedag dus.

Ward was de hele week in Kitchener geweest, bij zijn moeder (zijn ouders zijn gescheiden) en broer, en ik had me in Montreal uit de naad gewerkt om allerlei interviews te regelen voor mijn research assistantship, dus een feestje was wel welkom. Ward kwam zaterdagmiddag terug, en stond hier toen met een enorme bos rozen voor de deur, heel lief. Nadat we een vaas hadden gekocht om ze in te zetten, was ik uitgenodigd om met hem en zijn moeder, jongere broer en zijn tweelingbroer en diens vrouw en kinderen mee uit eten te gaan. Best spannend, meet the family haha! Maar het was erg gezellig, dus dat viel erg mee. Na het eten (vroeg afgelopen met twee kinderen van 2 en 4) kon hij de auto van zijn broer lenen, en dus zijn we een stuk de Gatineau Hills in gereden, hebben we een ijsje gegeten en wat rondgelopen, erg cool!!

's Zondags, Canada Day zelf, zijn we 's morgens eerst naar Parliament Hill gegaan, waar van alles te beleven was: de Royal Canadian Mountain Police op paarden die een show gaf, speeches van de premier en de governor general, muziek, parachute springen en de 'snowbirds' (stuntteam van de luchtmacht) die overvlogen. In de straten om Parliament Hill heen waren allemaal straatartiesten, muziek etc. Uiteraard liet Ward me niet wegkomen met een 'maar ik ben helemaal niet Canadees', en kon ik niet om wat Canada parafernalia heen, dus liep ik in mijn canada-shirt met een maple leaf op mijn wang rond.

's Middags waren we uitgenodigd om bij Ward's tweelingbroer (en vrouw en kinderen) te komen bbq-en, samen met Ward's moeder en andere broer. We zouden daar ook blijven slapen want die tweelingbroer woont een halfuur buiten Ottawa. Ik zag daar wel een beetje tegenop, want het leek me wel een beetje erg lang, zo goed kende ik die familie nou ook weer niet. Maar het was erg gezellig, we hebben een paar spelletjes van een soort Italiaans jeu de boules, met iets zwaardere en grotere ballen gedaan, gegeten, een paar potjes gesjoeld (de vrouw van Eric, Ward's tweelingbroer, is van Nederlandse komaf) waarbij ik iedereen ingemaakt heb (afkomst verloochent zich niet), naar het plaatselijke vuurwerk gekeken en toen nog kolonisten van Catan gespeeld. Volgens Ward vonden ze me allemaal erg aardig, en ik hoorde zijn moeder op een gegeven moment tegen hem zeggen: well dear, I have to admit, your taste is improving, dus ik denk dat ik goedgekeurd ben, haha!

De volgende morgen hadden de kinderen dat ook besloten, dus moest er eindeloos gespeeld worden met het theeservies, de autootjes, het poppenhuis en moest ik verhaaltjes voorlezen. Ik moet zeggen: ik had het niet achter mezelf gezocht haha! Jen (Eric's vrouw) wilde erg graag naar een Nederlandse winkel, helemaal met een echte Nederlandse, dus op de terugweg naar huis zijn we gestopt bij een winkel (in the middle of nowhere). Heel grappig, kan je ineens beschuit, Brinta, ontbijtkoek, allerlei conimex spullen en Albert Heijn huismerk pindakaas en doperwtjes krijgen haha!

Natuurlijk moest er ook een groepsfoto gemaakt worden, hieronder het resultaat:

Van links naar rechts: Eric (in zwart adidas shirt met petje), Sophie, Tate (Ward's jongere broer), Ward's moeder en Jen (Eric's vrouw). De kinderen zijn Sophie en Mattheus, en achteraan staan Ward en ik. Almetal wel een geslaagd weekend dus! :)