als -4 als warm voelt...

Zo, de winter is hier nu dan toch eindelijk echt ingevallen. KOUD! Dinsdagavond was het -26, gevoelstemperatuur -31. Toen ik woensdagmorgen naar college liep was het nog altijd -25: de wind snijdt door je gezicht, je lippen voelen verstijfd, als je door je neus ademhaalt bevriest het snot in je neus en op je sjaal vormt zich in seconden een laag ijs... Vandaag was het -4, en vergeleken bij gisteren (-20) voelde het bijna lenteachtig. Je past je snel aan blijkt maar weer. Maar ergens ook wel cool, en ik vind dit beter te doen dan van dat miezerige regenachtige weer. Er ligt inmiddels ook een pak sneeuw (maandag sneeuwde het de hele dag), waar ik al op niet zo gracieuze wijze een onvrijwillige duik in nam omdat er ook bevroren plassen water onder de sneeuw zaten en ik op mijn jullie welbekende iets te enthousiaste wijze naar huis beende...
Om de een of andere reden vond men het gisteren bovendien nodig om bij -20 in het appartement boven een paar ramen te gaan vervangen, wat niet alleen een hoop herrie maar ook een steenkoud huis opleverde, dus ben ik maar naar een 'coffeeshop' (ja, eentje waar ze gewoon koffie en thee serveren ja) gegaan om daar te lezen over speltheoretische strategieën. Het grappige is dat dat iets heel normaals is hier, alle coffeeshops zitten vol met mensen met laptops (ibooks zijn favoriet), stapels papier en boeken.
Als het zo koud blijft (en daar ziet het wel naar uit, al is het morgen 'maar' -2 en gaat het weer sneeuwen) gaat binnenkort het kanaal open, dus dan kunnen we schaatsen. Bovendien hebben een paar van mijn klasgenoten het plan opgevat om mij te leren skieën, dus genoeg sneeuw en ijspret hier.
Mijn nieuwe huis bevalt uitermate goed, het is een enorm psychologisch verschil om 's middags gewoon van de campus weg te lopen en naar huis te kunnen gaan, niet alleen maar tussen de studenten te zitten, en gewoon naar de supermarkt te kunnen lopen om een brood of een pak melk te halen. Ik werk ook een stuk efficiënter, en voel me veel minder aan de uni gebonden. Mijn goede voornemen heeft zich dan ook omgezet in een aanmelding voor een gemengd recreatief voetbalteam, waarvoor ik door een vriendin van Sean was gevraagd, bij de Ottawa Sport and Social club. Dat ik absoluut niet kan voetballen maakte niks uit, het ging om de lol zeiden ze...Kan nog leuk worden, want zoals Vincent altijd (wel een beetje terecht denk ik) zei: roeiers zijn teamsporters die niet met een bal overweg kunnen. Maar goed ik ga het gewoon proberen, in ieder geval zie ik dan ook eens mensen buiten de universiteit, en dat lijkt me voor mijn mentale gesteldheid wel zo gezond: ik word echt te veel een verstrooide academica. Vandaag had ik koffie gehaald in het cafe van de bibliotheek, terwijl ik een artikel over instituties en ontwikkeling liep te lezen, waardoor ik zo afgeleid was dat ik mijn portemonnee in de bieb liet liggen...heel slim dus :-S
Maar goed, tijd om te eten nu, en dan nog maar eens verder te studeren, eindeloze hoeveelheden literatuur voor mijn 'field seminar' (field als in studiegebied) om door te ploegen, dus daar moest ik maar weer eens mee aan de slag....