Twee weken hier en ik begin zo langzamerhand een heel klein beetje te wennen. Er zijn wel rare dingen hier hoor: melk zit in plastic zakken (die je dan weer in een kan moet zetten), sap wordt in geconcentreerde vorm ingevroren verkocht (ook weer om zelf in een kan te doen en aan te lengen); je moet betalen voor inkomende gesprekken op een mobiel; cafe's, bars, restaurants en alle openbare gebouwen zijn rookvrij; wijn en andere drank wordt alleen verkocht in (staatsgecontroleerde) LCBO's-(liquor stores), bier alleen in (staatsgecontroleerde) 'Beer Stores' (een winkel die ook echt 'The Beer Store' heet); als je bij iemand thuis komt trek je meteen je schoenen uit, zodat iedereen op feestjes op zijn sokken rondloopt; als je in een cafe of restaurant iets eet of drinkt moet je 15 procent fooi erbij rekenen, omdat het bedienend personeel anders niks verdient; bij koffie gaat het eerder om de kwantiteit dan om de kwaliteit en iedereen loopt hier dan ook rond met thermomokken van ongeveer een halve liter warm gekleurd water... Die mok is overigens een idee waar ik aan toegegeven heb, zodat ik nu ook zo'n mok heb en mijn eigen (lekkere) koffie mee kan nemen en niet meer steeds ondrinkbare slappe koffie hoef te kopen, want dat werd toch wel een beetje een prijzige aangelegenheid voor het slootwater dat je er voor kreeg. Bovendien hoorde ik gisteren dat 'Tim Horton's' (een hele grote koffie-keten) nicotine in zijn koffie schijnt te doen om mensen steeds weer terug te laten komen...geen idee of dat een urban myth is, maar het lijkt me toch iets om te vermijden, haha!
Ottawa blijkt overigens ondanks de 800.000 inwoners ook weer een dorp: donderdag was ik met twee andere PhDs naar een lezing op het ministerie van Buitenlandse Zaken geweest ('Why the Western Hemisphere Matters'- interessant om zo eens te horen als Europeaan haha!) en toen we terugliepen waren we de lezing nogal sceptisch aan het bespreken. Iemand die achter ons liep sprak ons daarover aan, hij werkte op het ministerie en hij was geinteresseerd in wat wij van de lezing vonden. Gisteravond had ik vervolgens een feestje bij een vriend van een vriend van een vriendin, en wie loopt daar ook rond: diezelfde man van het ministerie...klein wereldje... wel grappig op zich, zijn zus blijkt dan weer te roeien, volgens mij kent iedereen dus iedereen uiteindelijk...
Dat feestje was wel leuk, heb weer een paar interessante nieuwe mensen leren kennen. Ik ben er wel weer achter dat er ondanks de tien jaar die er verstreken zijn na mijn jaar in Venezuela, het nog steeds hetzelfde is als toen om als Nederlander in het buitenland te zitten: Ah, Nederland...hasj! Gisteravond ook weer, zo'n kerel die echt een half uur tegen me aan heeft staan ouwehoeren over dat Amsterdam toch zo geweldig is met alle coffeeshops, en al zijn stoere verhalen over hoe stoned hij wel niet was daar (en dit was een man van in de veertig)...
Paradoxaal genoeg was dit voor mij echter wel het eerste feestje waar door bijna iedereen een waterpijp gerookt werd...nou kan het zijn dat dat ligt aan het soort feestjes waar ik in Nederland naar toe ging, maar ik vond het toch wel opvallend, helemaal omdat dit allemaal werkende mensen waren, de meesten ambtenaar of dokter en tussen de 30 en de 40. Wel vervelend dat je dan vervolgens weer kunt gaan uitleggen dat je 'nee, echt niet hoeft', want als Nederlandse word je toch wel een beetje geacht regelmatig zo stoned als een garnaal rond te lopen geloof ik...
Vandaag ben ik gaan proberen een mobiele telefoon te kopen. Nou, dat gaat me toch ook nog heel wat hoofdbrekens kosten! Allemachtig, er is hier echt geen touw aan vast te knopen! Volgens de telefoonwinkels is een prepaid telefoon echt geen optie, omdat dat veel te duur is, maar ik weet nog niet zeker of ik meteen een contract voor drie jaar wil...en dan zit in geen van de prijzen de belasting meegerekend, dus als je een contract van $20 per maand afsluit betaal je uiteindelijk minstens $32. En omdat ik eigenlijk nog steeds totaal geen idee heb van wat ik hier nu per maand ongeveer binnenkrijg, en wat ik nodig heb, vind ik het allemaal uitermate ingewikkeld. Ben blij dat ik niet de juiste papieren bij me had (ze doen hier een creditcheck als je een telefoon wil en ik had niet de juiste bankgegevens bij me) anders was ik waarschijnlijk niet zonder telefoon weggekomen, en nu heb ik tenminste nog even een beetje bedenktijd. ;-)
De winterjas is vrijdag nog niet gelukt, het bleek dat de meeste winkels hun winterspullen nog niet binnen hadden, dus dat schoot niet echt op. Wel heb ik allerlei winterboots gepast, waarbij de verkoopster er maar niet over uit kon dat mijn voeten echt een maat verschillen, en er een verkoper een half uur een verhaal over sokken heeft gehouden... We hebben dus wel erg veel lol gehad vrijdag, we zijn van 6 tot 11 aan het winkelen geweest, de halve stad doorgereden van de Ikea naar de Wallmart naar de Canadian Mountain Equipment Coop naar de supermarkt, maar nu heb ik wel een nachtkastje en een tv en weer voor een week of twee eten. Het is wel een beetje een rare ervaring om hier in een 24-uurs supermarkt boodschappen te lopen doen op vrijdag avond om half elf...tja, er blijft toch ook nog een hoop te wennen hier in het Noord-Amerikaanse!