Weekend! Wat een drukke week zeg, ik ben hier nog maar bijna een week en het voelt nu al als een eeuwigheid. Het eerste college donderdag viel erg mee; we hebben eerst anderhalf uur over onszelf mogen vertellen en na de pauze kregen we van die grote vragen als 'wat is wetenschap?', 'hoe kan de internationale betrekkingen-wetenschapper bijdragen aan beleid?', 'Kunnen de andere sociale wetenschappen net zo methodologisch strak worden bedreven als de economie?'. De professor zat ons dan iedere keer vol verwachting aan te kijken na zo'n vraag, terwijl er bij ons een ongemakkelijke stilte viel....raar om weer terug te zijn aan de andere kant van de tafel na twee jaar dit soort vragen stellen! ;)
's Avonds hadden we een diner, met alle PhD studenten, de directeur en vice-directeur van de School, een Britse oud-diplomate die nu research fellow is (zeeeeeeer upperclass English), en de oudste professor van de School, professor Rudner. Het was erg gezellig, heb lang gepraat met een van mijn 'classmates', een man die 34 jaar in het Canadese leger heeft gediend (waarvan de laatste 2 in Nunavut, een gebied in het Noorden van Canada, bestuurd door de Inuit, en verder vooral veel sneeuw en ijsberen). Hij heeft ook een 'tour of duty' gedaan in Bosnie tijdens de oorlog daar, en hij had een erg interessante kijk op Srebrenica, waarvan hij vond dat de Nederlanders geen enkele blaam trof en dat de Britten en de Fransen niet zo'n grote mond moesten hebben als ze zeiden dat zij wél gevochten zouden hebben. Hij was het dus eens met Karremans, en zei dat de Britten en Fransen makkelijk praten hadden, omdat hij ervan overtuigd was dat als zij in Srebrenica hadden gezeten er wél luchtsteun gekomen zou zijn. Tja...
Ik begin steeds meer te geloven dat dit een paar hele interessante jaren kunnen worden! :)
Na het eten zijn we met vier van de 9 nog wat gaan drinken (de rest moest allemaal dingen doen de volgende morgen), en ik moet zeggen: ik geloof wel dat ik moet leren om nog iets harder te praten dan ik normaal al doe wil ik af en toe ook iets aan de conversatie kunnen bijdragen tussen al die mannen die zichzelf allemaal erg intelligent vinden. Het gaat allemaal maar om het hardst tegen elkaar in....en daar kom je als vrouw soms wel wat moeilijk tussen merkte ik! ;-) En als je echt je stem verheft denken ze meteen dat je boos bent, omdat je stem dan zo schril wordt...
De volgende morgen vol goede moed om negen uur naar City Hall gegaan om mijn SIN-kaart (social insurance number) aan te vragen, 20 minuten met de bus, 10 minuten lopen, maar helaas bleek toen ik daar was aangekomen dat ik een brief met een begin en een einddatum en zowel de handtekening van iemand op de universiteit als mijn eigen handtekening moest hebben...dus kon ik onverrichterzake weer terug. Weer een half uur onderweg, die brief gekregen van de PhD administrator, weer een half uur reizen naar City Hall en zowaar: het is geregeld! Stomme burocratie ook!
Gelukkig was ik net op tijd terug voor de 'bus tour' van de Grad Students Association (GSA), een rondrit in een open dubbeldekker met gids, erg leuk, nu heb ik tenminste een beetje een idee van wat er in Ottawa zo allemaal is. Was er met mijn huisgenootje, die overigens erg aardig is, ze is net als ik eerstejaars PhD. Tot nu toe kunnen we het in ieder geval prima vinden.
Waar ik bij de busrit natuurlijk weer niet aan gedacht had: het was erg zonnig en warm en ik had geen zonnebrand bij me...resultaat: vuurrode nek en schouders....oeps!
's Avonds was er een boatcruise op de Ottawa river, ook georganiseerd door de GSA, waar ik weer een stel erg leuke mensen heb leren kennen. Op weg ernaar toe was er echt een enorme onweersbui, zo erg heb ik het nog nooit meegemaakt, bliksems overal en eentje zo dichtbij dat we de boom waar hij insloeg zagen omvallen... Gelukkig was het kort maar krachtig, dus tijdens de cruise geen onweer meer.
De rest ging na deze 'cruise' nog stappen maar ik was echt doodmoe, dus ik heb de bus terug genomen. Voor vanavond ben ik uitgenodigd door een van mijn classmates om met hem en zij vrienden wat te gaan drinken, denk dat ik dat wel ga doen, leer ik weer wat nieuwe mensen kennen. Maar eerst vandaag: wassen, boodschappen doen (van die normaal gesproken routine dingen die nu uren kosten omdat je niet weet hoe de wasmachines werken, waar alles staat in de supermarkt etc...), tv kopen, geld halen voor de roeiclub....genoeg te doen dus!