Het wordt zo wel een bijna dagelijkse blog zeg...kan niet beloven dat ik dat vol ga houden! Maar goed, het is leuk voor zo lang als het duurt! Vandaag weer een drukke dag, eerst van alles gelezen, toen mijn registratie afgemaakt (formulier hier, handtekening daar...weer naar een ander kantoor met een enorme rij ervoor), een bankrekening geopend (wat verrassend makkelijk ging), om er vervolgens achter te komen dat ik ook nog ergens een social insurance number (SOFInummer) moet aanvragen om betaald te kunnen worden (een procedure die slechts 3 weken in beslag zal nemen) en tenslotte naar de roeiclub want die hadden een informatie-avond. Dat bleek bij nader inzien de informatieavond voor het competitieve roeien te zijn, en dat gaat nogal anders dan in Nederland. Iedere morgen kwart over vijf het water op, en tegen half acht terug. Daarnaast verplicht iedere avond nog zelf iets doen (krachttraining, hardlopen, fietsen etc.). Maar ja, dan train je ook wel met de dames die aan het selectietraject van de Canadese bond meedoen. Al zag de coach het helemaal met me zitten, ik dacht zelf toch niet echt dat ik met zo'n groep mee zou kunnen komen, dus heb ik een verhaal afgestoken dat ik nu nog niet kan overzien hoe druk ik het eigenlijk ga krijgen en dat ik nu zo'n afspraak niet wil aangaan. Zie mezelf toch echt niet meetrainen tussen de Canadese Marit van Eupens hoor! Bovendien kan ik zonder auto en zonder fiets niet eens op tijd aanwezig zijn (de eerste bus gaat pas om 6uur), en om nou een uur heen en een uur terug te gaan lopen...Dus word ik nu vooralsnog recreatief lid, die gaan drie keer per week het water op, en dat lijkt me voorlopig voldoende. Mocht blijken dat ik meer wil, dan kan dat altijd nog, ik ben hier tenslotte nog wel een tijdje! Er was nog een (erg aardig) meisje uit Montreal dat met hetzelfde zat als ik: altijd drie, vier keer in de week geroeid, maar ook net een nieuwe baan en net naar Ottawa verhuisd. Zij zag het ook niet zo zitten om zo vaak en fanatiek te gaan roeien. Omdat ze graag scullt hebben we emailadressen uitgewisseld, dus dan heb ik in ieder geval iemand om af en toe mee het water op te gaan.
Carleton is trouwens toch wel echt ver weg van alles zeg! Ben vandaag 50 minuten bezig geweest om naar de roeiclub te komen, eerst 25 minuten in de bus, en dan nog 25 minuten lopen...had ik nou toch mijn fiets maar meegenomen!
Voor degenen die vroegen naar mijn jetlag: mijn biologische klok is nog steeds niet aan de tijden hier gewend, ik val nu echt in slaap (het is hier bijna tien uur, maar bij jullie rond 4-en 's nachts), en ik ben iedere morgen om een uur of 5 klaarwakker... best wel irritant! Morgen eerste college: ik ben benieuwd! 's Avonds dan nog een diner met alle PhD studenten en de directeur van de School, lijkt met leuk, kan ik iedereen een beetje beter leren kennen.